14 होसे भर्मी कुसे इमाङ पर्ले होसे इमौ मीमुरुङ्की डेकी, ‘गुरुज्यु गीन्ले, ङौ चेलाकोखाटा छुट्कारौ चाडौ भोज ज्याकी पाहुना कोठा कुला ले?’
येशू लामाङ नुङ्चै जाट्नाङ काट जना भर्मी खेर्न राहार होसकुङ अगाडी घुँडा टुसार होसकोकी गीना, “ए असल गुरु, सेन्र मासीच जीवन डुप्की ङै ही जाट्की पर्ले?”
इडीक सुयेर ‘इसे ही जाट्च?’ डेयार गीना डेनाङ, ‘प्रभुकी चहडीस्ने र होसकै इसे बछेडाकी छीटो न ल्हेट्न याल्हे’ डेनी।”
होटै येशूये लहो नीस जना चेलाकोलाक इट डेयार बीर्न्हका, “सहराङ नुङ्नी र होला नाखुरीकै काट जना डीकुँडा बुवार नुङ्चै जाट्च भर्मीकी डुप्ले र होच्यौ न न्हुङ-न्हुङ नुङ्नी।
अनी होचे नाखुरीककी काट सजडीयार तयार खास्च ढेम्च टलुङ बाड्को कोठा टान्हाक्ले र होला न नाखुरीकै काल्हौ लागी भोज तयार जाट्की।”
होसे इमौ मीमुरुङ्की डेनी, ‘कानुङ गुरुये नाकोकी डेम कामने, ङै लहो चेलाको खाटा ङुवार छुटकारौ चाडौ भोज ज्याच पाहुना कोठा कुला ले?’
इडीक कुरा डेयार मार्ठा फेरी इमाङ ल्हेस्न राहार मरीयमकी सुटुक्कै आर्घार डेया, “गुरुज्यु टाराहा, र नाङ्की आर्घामनले।”
नाखुरीकै ङाकी ‘गुरु’ र ‘प्रभु’ डेले, इसे नाखुरीकै ठीक न डेच हो, हीजैडेनाङ ङा होसे न हो।