18 जब येशूये लहो वरीपरी भर्मीकुङ भीड डाङार लहो चेलाकोलाक डेया, “लौ काल्हा टाल पारी नुइङ।”
तुरुन्तै येशूये चेलाकोलाक चहीँ भर्मीकोलाक इमाङ बीर्न्हकाकी डेनाङ अघी न डुङ्गाङ काल्हार टाल पारी नुङ्की डेम अर्हडीया।
येशू डाँडालकीङ म्हाका झालार राहा अनी भर्मीकुङ बाड्को भीडै होसकोकी डुटा।
होसनीक नाबीलाङ येशूये लहो चेलाकोलाक डेया, “रान्ही काल्हा टाल पारी नुइङ।”
होटै येशू फेरी डुङ्गाङ काल्हार टाल पारी नुङा। होला भर्मीकुङ बाड्को भीड होसकुङ वरीपरी भेला छाना। होसको चहीँ टालौ छेवाङ लेया।
येशूये चेलाकोलाक तुरुन्तै डुङ्गाङ काल्हाकार मेखोल्हा डेनाङ अगाडी न होखुरीककी पारी टाल छेउङ बेथसेदा डेच ठावाङ बीर्न्हका। टर होसको चहीँ भर्मीको खाटा बीडा लाकी डेम होला न ङुवा।
होसे न्हुइङ होखुरीककी डासार येशू फेरी डुङ्गाङ काल्हार टालौ पारी पट्टी नुङा।
कायाक येशू लहो चेलाको खाटा डुङ्गाङ काल्हार डेया, “कान टाल पार्लाक नुइङ है” होटै होखुरीक डुङ्गाङ काल्हार व्हा।
भर्मीकै राहार लाहाकी जबरजस्टी आल्हार राजा खास्की पामन ले डेच कुरा थाहा डीन्हार येशू फेरी लाहा काट न डाँडाङ नुङा।