1 येशूये फेरी डेया, “फोकोकी दोष मालैडीनी होटबाटै नाखुरीक र दोषी माठहरीस्ले।”
हीजैडेनाङ नाखुरीकै कुटजाट्न अरुकी दोषी ठहरीले, होटजाट्न न नाखुरीक र दोषी ठहरीस्ले। नाखुरीकै अरुकी कुटजाट्न जाप्ले, होटजाट्न न नाखुरीककी र जाप्ले।
ए कपटीको! पहीला लहो मीमीकुङ मुढा डोन्नी, टब अरुओ मीमीकीङ कसीङ्गर डोन्की नाकै छ्याङ्गै डाङ्की य्होक्ले।
“फोकोकी न्याय माजाट्नी नाखुरीककी र न्याय माजाट्ले, फोकोकी दोषी माठहरीनी र नाखुरीककी र दोषी माठहरीले। क्षमा जाट्नी नाखुरीककी र क्षमा जाट्ले।
“लहो भायो मीमीकुङ कसीङ्गर चहीँ डाङ्ले लहो मीमीकुङ मुढा चहीँ हीजै थाहा माडीन्ल्हे?
होखुरीकै होसकोकी घरीघरी गीन्न न ङुवा। होटबाटै येशू टोङ्हा र होखुरीककी डेया, “सुये सेन्र पाप माजाट्नने, होचे न पट्ट डेनाङ पहीला इसे मास्टोकी ल्हुङै ङाप्ख्यो।”
ङौ विश्वासी डाजेभाइको र डै बहीनीको, नाखुरीक मीघ्याङ वास्टै जना शिक्षक छान्की मापानी। हीजैडेनाङ पाहाक्चकुङ च अरुकोलाक डेनाङ झन कठोर न्याय छान्ले डेच कुरा नाखुरीककी ठाहा न ले।