5 टर होखुरीकै वास्टा न माजाटा, काट जना लहो य्हापट्टी व्हा, अनी अर्को चहीँ ब्यापार जाट्की व्हा।
जुघारीयाङ पर्च छोयो चहीँ होसे हो, वचन च सेले टर संसारुङ चीन्टा फीक्री र धन-सम्पत्तियो छलै परमेश्वरौ वचनकी बाढा याल्हे, अनी होचे सेन्र मीस्या मास्याटाक्ले।
होचे फेरी अरु नोकरकोलाक इट डेयार बीर्न्हका, ‘होसे निम्तो जाट्चकोलाक डेनी, ज्याच बेला छाना, ढेस्च-ढेस्च पसुको साट्नने, अब पट्ट ठोक तयार छान्न भ्यामने। रान्ही बीहौ भोज ज्याकी।’
अरु बाँकी लेचकै चहीँ राजौ नोकरकोलाक घोवार मास्च व्यवहार जाटा, अनी साट्न याहा।
अनी होसकै ढुकुरको आर्लाच भर्मीकोलाक डेया, “इसे पट्ट ठोक इला माडानी! ङौ बोयो इमकी ब्यापार जाट्च ठाउँ माखास्नी!”
टर कुडीक जनै चहीँ खीस्डीचै डेया, “इखुरीक च अङ्गुरौ मड्य गार म्होर्न ने।”
जब पावलै सेछ कामको जाट्की, लहो मीमनकी बसाङ डाकी र होसे राछ न्यायौ बारेयाङ कुरा जाटा, टब फेलीक्स बीर्हीयार इट डेया, “चहुँङ लागी नाको नुङ्नी, मौका डुप्च बेलाङ ङा नाकोकी आर्घाले।”
होखुरीकै अरुकी ढोका याहार, मनपरी जाट्चै, घमण्ड जाटार व्हाले अनी परमेश्वरकी डेनाङ मोज मज्जाकी न जाक्ले।
लोभाङ पर्यार होसे झुटो शिक्षकै कुरा खासार नाखुरीक लकीङ फाइडा लाले। पहीला न होखुरीकुङ न्याय छान्न भ्यामने र होखुरीक साच्चीँ न नास छान्की न पर्ले।