4 याङ्च डाङार पत्रुसै येशूकी डेया, “ए प्रभु, काल्हाकी इला लेच च सेम्ह छाना। नाको मीमन जाट्ले डेनाङ ङा इला सोम बास ङुच ठाउँ खास्ले, काट नाकुङ लागी, काट मोशौ लागी र काट एलीयौ लागी।”
अनी होडीक न बेला होला होखुरीकै येशूखाटा मोशा र एलीया ङाक्ङ ङुच डाङा।
होटै होखुरीक होसको खाटा भार नुङ्की पानाङ पत्रुसै येशूकी डेया, “गुरुज्यु, काल्हाकी इला न ङुकी सेम्ह लेसा। काल्हा बास ङुच सोम गोठ खासीङ। काट नाकोकी, काट मोशाकी, र काट एलीयाकी।” टर पत्रुसकी लहे ङाक्च कुरा थाहा न मालेया।
“ए बोइ, ङा मीमन जाट्ले, नाकै ङाकी याछ भर्मीको जटी ङा कुला छान्ले होला ङाखाटा न छान्ख्यौ, र ङौ महीमा होखुरीकै डाङ्ख्यौ, कुसे महीमा संसारौ सृष्टि छान्की डेनाङ अगाडी लकीङ न नाकै ङाकी माया जाट्च बाटै याम्हन्या।
होडीक बेला यहूदीकुङ छाप्रो खासार मन्डीच चाड राखी पामन्या।
ङौ जाक्च लाफाको, चाँहा चहीँ काल्हाको परमेश्वरौ न मीजाको हो। टर पीहीन ही छान्ने, होसे च कानकी थाहा माले। टर इडीक कुरा वार्ल्हे, जब ख्रीष्ट राल्हे, टब कान र होसको ल्याक्च न छान्ले, हीजैडेनाङ होसको कुङ्च ले, कानै होङ्च न होसकोकी डाङ्ले।