16 “इसे पुस्तुङ भर्मीकोलाक ङा ही खाटा तुलना जाटीङ? होखुरीक बजाराङ ङुवार लाफाकोलाक आर्घाचै इट डेच जजाको ल्याक्च हो,
सुओ सेच मेनेकेप ले, होचे सेख्यो।
‘कानै नाखुरीकुङ लागी बाँसुरी आर्म्हाटा, टर नाखुरीक मास्याहा। कानै विलापौ ल्हीङ ल्हीङा टर नाखुरीकै विलाप माजाटा।’
ए बीसालु बुलौ मीजाको! दुष्ट छानार नाखुरीक कुटजाट्न सेछ कुरा ङाक्की य्होक्ले? मीमनाङ हीये न्हेप्मने होसे कुराको न मेङेरीङ बाहीर ख्योल्हे।
ङा साँच्ची न नाखुरीककी डेले, इसे पट्ट न कुराकुङ दन्ड इसे न पुस्ता मीटाक आइपर्ले।
होखुरीकै बजार नुङ्नाङ भर्मीकै लाहाकी आदर जाट्ख्यो र पट्टये ‘गुरु’ डेयार आर्घाख्यो डेच मीमन जाट्ले।
साँच्ची न ङा नाखुरीककी डेले, इसे पट्ट न कुरा पुरा माछान्ठर इसे पुस्ता म्हाटार मानुङ्ले।
होटै शिक्षा यान्हाङ येशूये डेया, “धर्मगुरुको खाटा होसीयार छान्नी। होखुरीक लोट्च बढीन बील्खी र बजाराङ व्हानाङ लाहाकी मान जाट्ख्यौ डेच मीमन जाट्ले,
येशूये फेरी डेया, “कानै परमेश्वरौ राज्यौ टुलना ही खाटा जाटीङ? अठबा कानै कुसे उडारहन याहार इसे बारेयाङ पाहाक्की?
“नाखुरीक फरीसी भर्मीकोलाक ढीक्कार! हीजैडेनाङ यहूदिकुङ सभा ङुच इम-इमाङ नुङार मुख्य भर्मीको ङुच ठावाङ ङुकी पाले र बजाराङ अरुये झोर्ख्यौ डेम नाखुरीक मीमन जाट्ले।
होटै न्हुइङ येशूये इट डेम गीना, “परमेश्वरौ राज्य ही ल्याक्च ले? ङा होसकी ही चीजखाटा डाँजडीङ?