57 टर पत्रुसै इट डेयार इन्कार जाटा, “ए बहीनी, ङा होसकोकी माचीन्डीले।”
टर सुये ङाकी भर्मीकुङ म्याहासाङ माचीन्डीले डेयार इन्कार जाट्ले, ङा र होसकी स्वर्गाङ लेच ङौ बोयो मीहासाङ इन्कार जाट्ले।
टर पत्रुसै होखुरीक पट्टओ म्याहासाङ इन्कार जाटार डेया, “नीये ही डेच, इसे कुरा ङा माव्हार्ले।”
टर सुये ङाकी भर्मीकुङ म्याहासाङ माचीन्डीले डेले, होसकी ङा र परमेश्वरौ दूतकुङ म्याहासाङ माचीन्डीया डेले।
काट नोकरनीये म्हेओ ट्याङ्ठाङ पत्रुसकी ङुम ङुच डाङा र सेम्हजा ङोस्चै डेया, “इसे भर्मी र येशू खाटा न लेया।”
फेरी काट छीनाङ अर्कोये होसकी डाङार डेया, “नाको र होखुरीकुङ लाफा न हो।” पत्रुसै डेया, “हजुर, ङा च होइन!”
होडीक बेला सम्म र सीमोन पत्रुस टोङ्हार म्हे गुप्म न लेया। अरु म्हे गुप्चकै होसकी गीना, “ही नाको र होसे भर्मीयो चेलाको मढ्युङ काट जना होइन र?” पत्रुसै इन्कार जाट्चै डेया, “ङा होइन!”
पत्रुसै फेरी “होइन” डेयार इन्कार जाटा। होडीक न बेला तुरुन्तै भाल्या राका।
होटबाटै पश्चात्ताप जाट्नी र पाप लकीङ ल्हेस्नी अनी नाखुरीकुङ पापको मेट्डीम याल्हे। नाखुरीकै परमप्रभु लकीङ शान्ति र आनन्द डुप्ले।
इडीक कानै लहो पापको परमेश्वरौ म्याहासाङ सुइकार जाटा डेनाङ होसकै कानुङ पट्ट न पापको क्षमा जाट्न याल्हे, र पट्ट न मास्च कुराको लकीङ शुद्ध जाट्न याल्हे, हीजैडेनाङ होसको विश्वासयोग्य र धर्मी ले।