17 “होडीक बेला होच्यौ बल्ल चेट राहा होटै होचे मेल्है-मेल्हाकी इट डेया, ‘ङौ बोयो काम जाट्च वास्टै नोकरकै र्हास्ठर ज्याम र ओबारीले टर ङा चहीँ इला मीटुक रन्छीम सीकी पाम ङुमे’
होचे वाकै ज्याच चारो ज्याम मीटुक र्हासाक्की मीमन जाट्नाङ र सुयेर होसकी ज्याच-गाच हीर मायाहा।”
होटै नरकाङ नुङा र बाड्को कष्ट भोग्डीकी पर्या। होचे ढेम्लाक ङोसा र अब्राहामौ छेवाङ लाजरसकी डाङा।
होटै वास्टै भर्मीको ही छान्ननेसा डेयार ङोस्की डेम येशू लेठाङ राहा। होटै होखुरीक येशू लेठाङ रान्हाङ होसे भर्मीलकीङ दुष्ट आत्माको ख्योम्ह सेम्हजा बढीन बील्हार येशूओ मीकु छीनी सज्जन छानार ङुम ङुच डुपा। होसे भर्मीको र इसे डाङार बीर्हीया।
होटै पत्रुस झस्याङ्ग छानार लहाकी ही छान्च हो डेम थाहा डुपा र होचे डेया, “अब ङाकी साँच्ची न थाहा छाना, प्रभुये लहो स्वर्गदूत बीर्न्हकार हेरोद राजौ मीहुटीङ र यहूदीकै ङाकी ही जाट्की पामन्या होसे पट्ट लकीङ जोगडीया।”
पत्रुसौ इसे कुरा सेयार भर्मीकुङ मीमन छीया-छीया छाना। होटै पत्रुस र अरु प्रेरितकोलाक होखुरीकै गीना, “ए भाइको, अब कानै ही जाट्की?”