9 जब इसे कुरा सेया, टब बाड्सोको लकीङ सुरु जाटार मामार्जा सम्म काट-काट जाट्चै होटै व्हा। अन्टीमाङ येशू र होसे मास्टो मट्टै छाना।
होसकुङ याङ्च जबाफ सेरखीङ होसकोकी माजाक्चको काराम सेकी पर्या। होटै भर्मीको चहीँ येशूये जाट्च अचम्मौ काम डाङार मार्हाङा।
येशूये होसकी टोङ्हार डेया, “खोइ ट, नाङ्की दोष लैडीच भर्मीको कुला नुङा ट? सुयेर नाङ्की दण्ड माय्हा?”
येशूये फेरी भर्मीकोलाक डेया, “संसारुङ ज्योति ङा न हो। ङाकी डुट्चये सेन्र छुम्ठाङ व्हाकी मापर्ले, टर होचे जीवन याछ ज्योति डुप्ले।”
पीउर्हाक लेखो गोराक येशू फेरी परमेश्वरौ मन्दिराङ ल्हेस्न राहा। अनी पट्ट न भर्मीको होसकुङ वरीपरी भेला छानार येशूये ङुवार भर्मीकोलाक शिक्षा याहा।
धर्मगुरु र फरीसीकै व्यभिचार जाट्न ङुच अवस्ठाङ डुपार घोच काट मास्टोकी राकार पट्टओ अगाडी टोङ्हाका,
अनी फेरी येशूये घुकुरुक छानार झाङ रीका।
कानुङ मीमनै काल्हाकी डोस लैडीनाङ र काल्है वार्खी पर्ले, की परमेश्वर च काल्हौ मीमन डेनाङ बाड्को ले। होसकै पट्ट न कुरा वार्ल्हे।