41 इसे कुरा चहीँ यशैया अगमवक्तै येशूओ बाड्को महीमा डाङार होसकुङ न बारेयाङ डेमन्या।
होटै येशूये मोशा लकीङ लार पट्ट अगमवक्ताकै धर्मशास्त्राङ लहो बारेयाङ रीक्च कुराको होखुरीककी बुझडीम याहा।
अनी बचन भर्मी छानार काल्हौ मीघ्याङ बास जाटा। होसको अनुग्रह र सत्यै न्हेप्च लेया। कानै होसकुङ बाड्को महीमा डाङा, होसे महीमा बोइलकीङ राछ काट मट्टै लेन्जा मीजौ लेया।
परमेश्वरकी सुयेर सेन्र माडाङ्ने। टर काट मट्टै मीजा होसको परमेश्वर हो होसको बोयौ खेरेप ले र होसकै न कानकी परमेश्वर चीन्डीयाक्ने।
येशूये डेया, “फीलीप! इडीक लोट्च समयसम्म ङा नाखुरीक खाटा न ले, र पनी नाकै ङाकी माचीन्डीले? ङाकी डाङ्चये बोइकी डाङ्ङ भ्यामने। ङाकी डाङ्ङ र नाको हीजै ङाकी, ‘बोइ टान्हाक्ङ यान्ही’ डेले?
नाखुरीक धर्मशास्त्राङ पाले, हीजैडेनाङ होला सेन्र मासीच जीवन डुप्ले डेम नाखुरीक आर्मीटले। टर ङौ बारेयाङ गबाही याछ होसे न धर्मशास्त्र हो।
पट्ट अगमवक्ताकै र होसकुङ बारेयाङ इट डेयार गबाही याम्हने होसको मीटाक विश्वास जाट्चको पट्टये होसकुङ म्यार्मीनाङ पाप-क्षमा डुप्ले।”
अगमवक्ताकुङ मीमन भीत्री लेच ख्रीष्टौ आत्मै ख्रीष्टै कुटजाट्न कष्टको भोग्डीकी पर्ले र होटै न्हुइङ कुटजाट्न बाड्को आदर डुप्ले डेयार अघीलकीङ न टान्हाक्ङ याम्हन्या।