38 येशूये ल्हेसार ङोसा, होखुरीक लाहा न्हुङ-न्हुङ राछै जाट्च डाङार होखुरीककी गीना, “नाखुरीक ही पामन ले?” होखुरीकै होसकोकी डेया, “गुरु, नाको कुला ङुले?”
मार्ठौ मरीयम डेच काट बहीनी र लेया। होसे चहीँ येशूओ मीकु छेवाङ ङुवार होसकुङ बचन सेम ङुमन्या।
कायाक भर्मीकुङ बाड्को हुड्डा येशू खाटा नुङ्ङ न लेया। होटै होसकै होखुरीक पट्टी ल्हेसार डेया,
होटै न्हुइङ होसे सोवार लहो बोइ लेठाङ ल्हेस्न नुङा। टर बोये होसकी लोसीङ न राछै जाट्च डाङार चीन्डीया। आसकुङ मीमन मायै न्हेपा र मीजाकी डुप्की डेम मार्हाङ्चै खेर्न नुङा होटै अङ्गालो कार मीगालाङ चुम्हा।”
होला टार्हाच न्हुइङ येशूये ढेम्लाक ङोस्चै जखायसकी डेया, “ए जखायस, छीटो म्हाका झाल्नी! छीनी ङा नाकुङ इमाङ बास ङुले।”
होटै प्रभुये ल्हेसार पत्रुसकी ङोसा, “छीनी भाल्यै राक्की डेनाङ अघी नाकै ङाकी सोम खेप माचीन्डीले डेम डेले” डेम प्रभुये डेच कुरा पत्रुसै आर्मीटा।
होडीक बेला दुष्ट आत्मा लक्डीसार गेप्च भर्मीये येशूकी बिन्ती जाटा, “हजुर, ङाकी र नाको खाटा आल्न्ही।” टर येशूये होसकी इट डेया,
होचे डेच इसे कुरा सेयार होसे नीस जना चेलाकै येशूकी डुटा।
होसकै होखुरीककी जवाफ याहा, “रान्ही र ङोस्नी।” होखुरीक नुङा र होसको ङुच ठाउँ डाङा। होडीक बेला नाबीलुङ बुली बजे छान्न भ्यामन्या र होखुरीक होसनीक होसकोखाटा न बास ङुवा।
नथानेलै डेया, “गुरु, नाको च परमेश्वरौ मीजा हो, नाको इस्राएलुङ राजा हो!”
होखुरीकै गालीलुङ बेथसेदा लाङ्घीङ राछ फीलीप लेठाङ नुङार डेया, “ए हजुर, कानकी येशूकी डुप्च मीमन ले।”
येशूकी अब लाहा मीटाक आइपर्न राछ पट्ट न कुराको थाहा लेया। होटबाटै अगाडी नुङार होसकै होसे भर्मीकोलाक गीना, “नाखुरीकै सुकी पामनले?”
फेरी येशूये होखुरीककी गीना, “होइन, नाखुरीकै सुकी पाच?” होखुरीकै फेरी डेया, “नासरतुङ येशूकी।”
कायाक नाबीक होचे येशू लेठाङ राहार इट डेया, “ए गुरुज्यु, कान वार्ल्हे नाको परमेश्वरै बीर्न्हकाच शिक्षक हो। इडीक परमेश्वर नाकोखाटा माले डेनाङ च इसे नाकै जाट्च अचम्मौ चीन्हओ कामको सुयेर जाट्की माय्होक्ले।”
होखुरीकै युहन्ना लेठाङ राहार डेया, “ए गुरुज्यु, यर्दन नदि पारी लेनाङ नाकोखाटा काट जना भर्मी लेया, होसकुङ बारेयाङ नाकै कानकी गबाही याम्हन्या, चाँहा होसकै न बप्तिस्मा याम्हन ले, र पट्ट न भर्मीको होसको लेठाङ टी नुङ्ङन ले।”
होडीक न बेला चेलाकै येशूकी ज्याच ठोक याछै, “गुरुज्यु, अब हीर ज्याच कुरा ज्यानी” डेयार बिन्ती जाटा।
भर्मीकै टालौ पारी येशूकी डुपार गीना, “ए गुरुज्यु, नाको इला सेन टाराहा?”
होटै पत्रुस म्हाका झाला र होसे भर्मीको लेठाङ नुङार डेया, “नाखुरीकै पाच भर्मी ङा न हो, नाखुरीक इला ही कामै राछ औँला?”
होटबाटै आर्घाच बीट्टीकै हीर अप्ठ्यारो मामन्डीम ङा नाखुरीक लेठाङ राहा। नाखुरीकै ङाकी हीजै आर्घाच औँला? अब डेनी।”