14 जब कान पट्ट न झाङ कुरुव्हा, होडीक न बेला हिब्रु भासाङ ङाकी इट डेच आवाज सेया, ‘साउल, ए साउल, नीये ङाकी हीजै सटडीच? गेम्ठाङ लाट्टीये यान्हाङ लहाकी न बीक्ले।’
अनी होचे अनुमटी याहा, भर्याङाङ टोङ्हार पावलै भर्मीकोलाक मीहुटै माच्याक्ङ ङुच इसारा जाटा। भर्मीको माच्याक्ङ ङुच पछी, होचे होखुरीककी हिब्रू भासाङ इट डेया:
इटजाट्न पावल हिब्रू भासाङ ङाक्च सेयार होखुरीक झन माच्याक्ङ ङुवा। होटै पावलै डेया,
ए राजा, मढ्यडीनाङ लामाङ व्हामन लेनाङ ङै स्वर्ग लकीङ नाखान डेनाङ र चम्कडीस्च ज्योति डाङा। होसे चहीँ ङा र ङाखाटा व्हाच पट्टकुङ वरीपरी चम्कडीसा।
ङै डेया, ‘ए प्रभु, नाको सु आले?’ प्रभुये ङाकी डेया, ‘ङा येशू हो, सुकी नीये सटडीमन ले।
साउल खाटा नुङ्च भर्मीकै सोर चहीँ सेया टर सुकीर माडाङा होट छान्नाङ होखुरीक बीर्हीयार टोङ्ह ङुवा।