Las ajuizadas respundírun-le, dezindo: “Cumo puode nun ser suberciente para nós i para bós, l melhor ye que bos báiades a quien l bende i que l mérquedes para bós.”
i nun bos póngades a dezir uns pa ls outros: “Tenemos a Abraan cumo nuosso pai.” Puis you digo-bos que Dius puode fazer salir destas piedras a filhos d’Abraan.
Anton, boziou-le, dezindo: “Pai Abraan, ten mezericórdia de mi i manda a Lházaro cula puntica de l dedo molhado n’auga para me refrescar la lhéngua, porque stou mi atermentado neste fuogo.”