5 Dezi-le a la filha de Sion: Mira, l tou rei ben até ti, manso i a cabalho nũa burra i un burrico, filho dũa béstia de carga.
Ponei la mie carga anriba de bós i daprendei de mi que sou manso i houmilde de coraçon i achareis çcanso pa las buossas almas,
i preguntórun: «Adonde stá l Rei de ls judius nacido por estes dies? Nós bimos la sue streilha ne l Ouriente i benimos pa lo adorar.»
I tu, Belen, tierra de Judá, nun cuides que sós la más pequeinha antre las prencipales cidades de Judá, pus de ti bai a salir un Xefe que guiará l miu pobo, Eisrael.»
Anton, ls deciplos fúrun-se alhá i fazírun l que Jasus le habie mandado,
I, ampeçando zde Moisés i por todos ls porfetas, splicou-le, an todas las Scrituras, todo l que le dezie respeito.
Natanael respundiu-le, dezindo: «Rabi, tu sós l Filho de Dius, tu sós l rei d’Eisrael.»