27 Ende, l amo tubo pena de l sou criado i mandou-lo ambora, perdonando-le la díbeda.
Quando este criado iba a salir ancuntrou un de ls sous cumpanheiros, que le debie cien denheiros, i agarrando-lo pul cachaço afogaba-lo, dezindo: “Paga l que me debes.”
Anton, l amo chamou aquel sou criado i dixo-le: “Criado purberso, perdonei-te toda aqueilha díbeda, porque me pediste;
Nun tenendo cun quei le pagar, el perdonou-le a dambas a dues: qual de las dues le quedará mais an fabor?»
Simon respundiu-le, dezindo: «Cuido que será aqueilha a quien mais le perdonou.» Anton, el dixo-le: «Penseste bien.»