Anton, inda staba el a falar, ũa nubre relhuziente asselumbrou-los i saliu ũa boç de andrento la nubre que dezie: «Este ye l miu filho mui amado, a quien you quiero muito. Scuitai l que el diç.»
Todos salírun a ber l que s’habie passado i benírun a tener cun Jasus i achórun l home, d’adonde habien salido ls demonhos, bestido, an sou purfeito juízo, sentado als pies de Jasus, i tubírun miedo.