17 El mal apenas se dou de cuonta, dixo-le: «Que stais par’ende a çcutir por nun tenerdes pan? Será que nun antendeis nien puxais pula cabeça? Teneis l buosso coraçon ciego?
Mais tarde, apareciu-le als onze quando stában sentados a la mesa i renhiu cun eilhes por nun acraditáren i tenéren l coraçon duro, porque nun habien acraditado naqueilhes que lo habien bido rucecitado.
Mas Jasus nistante se dou de cuonta, ne l sou pensar, l que eilhes stában a matinar andrento deilhes, i dixo-le: «Porque stais a pensar essas cousas ne ls buossos coraçones?
Anton, Jasus, botando-le uns uolhos anrabiados i triste por ber ls coraçones deilhes tan ancalhados, dixo-le al home: «Stica la mano.» El sticou-la i la mano del quedou sana.
Dixo-le inda ũa treceira beç: «Simon, filho de Juan, tu amas-me?» Simon quedou triste por le haber preguntado ũa treceira beç «amas-me.» I dixo-le: «Senhor, tu sabes todo, tu sabes bien que you te amo.» Jasus dixo-le: «Toma cuonta de las mies canhonas.