«Nun le quérgades dar l que ye santo als perros, nien le bótedes las buossas perlas als cochinos, nun se deia l causo de las pisáren culs pies i se buolban a bós i déian cabo de bós.»
Ls guardadores de ls cochinos scapórun-se i, mal apenas chegórun a la cidade, cuntórun l que se habie passado i tamien subre ls que tenien ls demonhos andrento.
El alhá ls deixou ir. Anton, ls spritos malinos, mal apenas salírun, lhougo se metírun ne ls cochinos. Ls cochinos, arrimado a uns dous mil, çfaiórun-se cun to la fuorça por ũa faia pa l mar i afogórun-se ne l mar.