37 Ende, alhebantou-se ũa airaçada tan grande que las óndias yá antrában na barca i esta ampeçaba a quedar chena d’auga.
I deixando aqueilha giente toda, lhebórun-lo cun eilhes, na barca adonde staba; i outras barcas fúrun cun el.
Nesse antretiempo el staba na parte de la frente de l barco a drumir nũa almofada. Spertórun-lo i dízen-le: «Mestre, nun se t’amporta que mos muorramos todos?»