19 i a Judas Scariotes, que fui quien lo atraiçonou.
Simon, l Cananeu, i Judas Scariotes, aquel que l atraiçonou.
Antoce, inda staba el a falar, Judas, un de ls doze, bieno i trouxo cun el un grande juntouro de pessonas cun spadas i palos, mandado puls xefes de ls saçardotes i puls mais antigos de l pobo.
a Andrés, a Felipe, a Burtelameu, a Mateus, a Tomé, a Tiago, filho de Alfeu, a Tadeu, a Simon, l cananeu,
Apuis tornou para casa. Ende, bieno outra beç tanta giente a tener cun el que nien l deixában quemer un cachico de pan.
I chegórun a Cafarnaún. Quando yá stában an casa, preguntaba-le: «Que beniedes a çcutir pul camino?»
A la cena, cumo l diabro yá habie puosto ne l coraçon de Judas Scariotes, filho de Simon, que l atraiçonasse,
Mas hai alguns de bós que nun acraditais.» Jasus sabie, zde l ampeço, quales éran ls que nun acraditában i qual era l que l habie de atraiçonar.
Amentaba an Judas Scariotes, filho de Simon: Este, anque fura un de ls Doze, habie de lo atraiçonar.