5 Apuis antrórun na sepultura i bírun un rapaç sentado a la mano dreita, bestido cun ũa túnica branca, i quedórun mui assustadas.
L calantriç del era cumo un relhampo i la bestimienta del branca cumo la niebe.
Todos quedórun tan admirados, que preguntában uns als outros, dezindo: «Que bénen a ser estas cousas? Ũa doutrina nuoba cun poder, que le dá ordes als spritos malos i eilhes oubedécen-le!»
Adepuis agarrou cun el a Pedro, a Tiago i a Juan i ampeçou a quedar cheno de miedo i agoniado
Mas mal apenas mirórun, bírun la piedra tirada; i eilha era mesmo mui grande.
Mas, mal apenas aqueilha giente toda l biu quedou mui admirada i fui-se alhá a saludá-lo.
Assi que l biu, Zacarias quedou alboriçado i amedrancado.
Anton, antrou tamien l outro deciplo que chegara purmeiro a la sepultura. El biu i acraditou.