Bendo ũa figueira acerca l camino, fui-se alhá mas nun achou mais nada a nun ser fuolhas i dixo-le a eilha: «Que nunca mais de ti torne a nacer fruito.» I mal apenas acabou de falar, la figueira secou-se.
Apuis dezirá-le tamien als que stan a la mano squierda: “Ide-bos ambora d’an pie de mi, malditos, pa l fuogo eiterno, que stá purparado pa l Diabro i pa ls anjos del.