Bendo ũa figueira acerca l camino, fui-se alhá mas nun achou mais nada a nun ser fuolhas i dixo-le a eilha: «Que nunca mais de ti torne a nacer fruito.» I mal apenas acabou de falar, la figueira secou-se.
Oubi outra parábola. «Habie un pai de família que puso ũa binha, amuralhou-la, scabou neilha un lhagar i alhebantou ũa torre. Apuis arrendou-se-la a uns lhabradores i fui-se para loinge.
Ende, biu de loinge ũa figueira chena de fuolhas i fui-se alhá a ber se achaba algo; mas mal apenas chegou al pie deilha, nada mais achou que fuolhas, puis nun era tiempo de figos.
Chegórun a Jarusalen. Quando antrou ne l templo, ampeçou a ampuntar ls que stában a bender i a cumprar ne l templo i scacholou las mesas de ls que trocában denheiro i ls talhos de ls que bendien palombas,