Achegando-se apuis, tamien, l que recebira un talento, dixo: “Senhor, sabie que sós un home duro: segas adonde nun sembreste i cuolhes adonde nun poniste;
Anton, respunderan-le tamien eilhes, dezindo: “Senhor, quando fui que te bimos cheno de fame ou cheno de sede ou pelegrino ou znudo, malo ou na cadena i nun quejimos saber de ti?”