9 i chegando l que bos cumbidou a dambos a dous, bos diga: “Dá-le l tou campo a este.” Anton, cun bergonha, tenes de passar pa l redadeiro sentalho.
Al dezir estas cousas todos ls sous einemigos quedórun ambergonhados i l pobo quedou mui cuntento, por todas aqueilhas cousas buonas que el fazie.
Dai fruitos que amóstren que stais arrependidos i nun ampécedes a pensar, “Tenemos a Abraan cumo nuosso pai”, puis digo-bos que Dius puode fazer nacer filhos d’Abraan destas piedras.