Anton, inda staba el a falar, ũa nubre relhuziente asselumbrou-los i saliu ũa boç de andrento la nubre que dezie: «Este ye l miu filho mui amado, a quien you quiero muito. Scuitai l que el diç.»
Se you nun fazisse, ne l meio deilhes, obras cumo naide ten feito, nun haberien pecado; mas, agora, yá las bírun i nun quejírun saber de mi nien de miu Pai.
Trabalhai nó pul quemido que se acaba, mas pul quemido que dura até la bida eiterna i que l Filho de l Home bos dará; porque a este Dius Pai puso-le l selo!»