29 Staba eilhi un caçuolo cheno de binagre. Anton, anchírun ũa spoinja, ponírun-la na punta dũa canha i achegórun-se-la a la boca.
dórun-le a buer bino misturado cun fiel. El porbou, mas nun quijo buer.
Lhougo a seguir un deilhes fui-se a correr a agarrar ũa sponja, anchiu-la de binagre, spetou-la na punta dũa canha i daba-le a buer.
Mas Jasus, apuis de haber boziado outra beç mui alto, morriu-se.
Lhougo un corriu a molhar ũa sponja ne l binagre i, ponendo-la na punta dũa canha, daba-le a buer, dezindo-le: «Bá, bamos a ber se Eilias lo ben a abaixar deilhi.»
Tamien ls suldados fazien caçuada del, achegando-se a la borda pa le dar binagre