Naquel tiempo, Jasus, respundendo, dixo: «You te lhoubo, á Pai, Senhor de l cielo i de la tierra, que scundiste estas cousas als sabidos i als antendidos i las amostreste als pequerricos.
Anton, inda staba el a falar, ũa nubre relhuziente asselumbrou-los i saliu ũa boç de andrento la nubre que dezie: «Este ye l miu filho mui amado, a quien you quiero muito. Scuitai l que el diç.»
Tornou outra beç a salir d’an pie deilhes i rezou, dezindo: «Á Pai, se nun puodes fazer passar este cálece, sien que you lo beba, que se faga cumo tu quieres.»