“เบ๊อะโลเน๊ โตโด เถ่จว๊าแก โทเฮ๊อ เด๊อ แกแย เตเพร อาเหน่กู เบ๊อะเนอ, อา เถ่จว๊า เด๊อ เหล่โอ่ อาคราอาเขร่ โต๊โผ่ เร๊อ อา จว๊า แม๊ปู อาเหล่โอ่โก๊ เตเบ๊ซิพร๊า ตื๊อดื่อเรอ อา เก่ แม๊เถอะ อาเหล่โอ่ โตโพ๋ โต่ เฮ๊เรอ, อา เฮ๊แล เกอเร๊อ อาเหน่ เน๊อ, ‘แว เก่ กาคยา คยาแซ๊ เด๊อ แวหี่ เด๊อ แว เหล่เถ่จว๊าแก อา เนอเตเม เฮ๊หนิ,’ อา เฮ๊ ฮู๊เนอ.