12 เร๊อ คูโยเซฟ เฮ๊ โป่ เหย่ซี เน๊อ, “อา หม่า โต่, ซี แฮทื๊อเจแม๊ เปเทอเก่ อาอ๊าเจ่เหร่เจ่ เด๊อ เป เตเกบี๊ เกอเร๊อ เบ๊ โต่ เนอ โต๊โผะโผะ แวเฮ๊ แต.”
ล๋อ เปเออ เต๊เห่ หม่า เปเพจือลู แพ๊ หนิ. เนหลู่ เออเต๊เห่ หม่า แกแย จ๊อจื๋อ เต๊เห่ แพ๊. เพรทื๊อเจเครแม๊ หม่า น๊อ โต่.”
หม่าแน๊เรอ เหย่ซี เฮ๊กาคยาฉื่อ ลู เน๊อ, “เนหลู่ หม่าเฮ๊อ เป เออ เต๊เห่หม่า เปเพจือลู แพ๊, เร๊อ เปโป่แหม่ เพรคู โอ่ เช๊อซิเนอ เร๊อ เป โอ่ เด๊อ คานาอันเก่. เปโป่เพรคู แกแน่ว เร๊อ อา โอ่แก เกอ เน๊อ เปเพ. เตเพรปา เร๊อ อาโอ่ ปา โต่ เฮ๊อ.”
แว เบ่ เจแม๊ ซี ฮู๊เออ, แว แบ เฮ๊อ แวโหง่ เน๊อ คุ๊ย อามุย เร๊อ ซีโป่แกแน่ว เก่ แฮโต่ เบ๊อะเออ ลายโต่ เฮ๊หม่า, ซี เบ่ เถ่จว๊าตาพา หนิ เร๊อ เหล่โอ่ เบ๊อะเออ โต่.