23 เพอิสอัค โตม๊าเกอเร๊อ ลู โต่, เมเตเฮ๊เร๊อ อาจู๊แกกู เนอ อาฉื่อ โอ่ แซ่เน๊อ อาแหม่ คูเอซาวจู๊แกกู อาขว่าอาคยา, อา ตี๊หรี่แตแรเฮ๊อ เน๊อ อา เกเร เด๊อะบุ๊ยเด๊อะเตอเรอ เฮ๊อ ลู.
เด๊อ เตหยื่อ อาขว่าอาคยาเร๊อ, เพอิสอัด เด๊อะบุ๊ยเด๊อะเตอเรอ หนื่ออื่อ อาพู๊ คูยาโคบ เร๊อ คูเอซาว เร๊อ เตเด๊อะบุ๊ยเด๊อะเตอเรอ เด๊อ อา เก่ พย๊าหนิ เด๊อคยา ปา เต๊เห่.
อา พย๊า เป่พ๊า เร๊อ อา โตโปล๊โน เป่ เด๊อ คูยาโคบ อาจู๊แกกู เน๊อ อาแก่โบลู เบ๊อะ อาฉื่อ หล่า ดื่อเง เนอโต๊โผะ.
เร๊อ คูยาโคบ แฮผื่อ เน๊อ อาเพ, เพอิสอัค เด๊อ อา พือแม๊ ลู เออเตเพร เร๊อ อา เฮ๊ เน๊อ, “อา ตาลา เร๊อ คูยาโคบ อาตาลา, อาจู๊แก เร๊อ คูเอซาว อาจู๊แก.”
โทเร๊อ อา แด๊เฮอ โป่ คยาแซ๊ โต๊โผะ เน๊อ, “เน หม่า แวพู๊เพรคู คูเอซาว หม่าแหน่ แหน่เฮ๊อ แอ?” เร๊อ คูยาโคบ เฮ๊ฉื่อ ลู เน๊อ, “อ่อ, อา หม่าแหน่เฮ๊อ, เพ.”
หม่าแน๊เรอ คูยาโคบ เฮ๊ฉื่อ อาโหมะ เน๊อ, “โหม๋, แวแหม่คูเอซาว เร๊อ อา ฉื่อรีฉื่อโด ดื่อ, แว เร๊อ แวฉื่อ หล่าดื่อ แวเง แพ๊เออ.