18 เร๊อ คูยาโคบ จว๊า เด๊อ อาเพโอ่ เร๊อ อา จว๊าเฮ๊ เน๊อ, “เก๋อ เพ,” เร๊อ อาเพ เฮ๊ฉื่อ ลู เน๊อ, “เมเต? พู๊คู, เน หม่า เบ๊อะเต เตเพร เต?”
เร๊อ โหมะเรเบคาห์ เด๊อะ อาพู๊ คูยาโคบ อิซุ๊ย เด๊อ อา โซโร หวี่แร๋ เออ เน๊อ ค๊อมู เด๊อ อา เมเอ่ เกอเร๊อ เออเนอ.
เร๊อ คูยาโคบ เฮ๊ฉื่อ อาเพ เน๊อ, “แว หม่า เนพู๊แหว่เพร่ว คูเอซาว. แว เม โทลอเฮ๊อ ฮู๊ เพ นอ เม แว เนอเฮ๊อ, แด่ทูซิปล่อ เร๊อ ก๊อถ่อ โอ่แน เอ่มอ เตมีหย่า เด๊อ แว พย๊าแฮ เออ เร๊อ เด๊อะบุ๊ยเด๊อะเตอเรอ มอ แว.”
เร๊อ อาเพอิสอัค แด๊เฮอ ลู เน๊อ, “เน หม่า อูเป?” เร๊อ อา เฮ๊ฉื่อ อาเพ เน๊อ, “แว หม่า เนพู๊แหว่เพร่ว คูเอซาว เฮ๊อ.”
เร๊อ เพยาโคบ เฮ๊ คูโยเซฟ เน๊อ, “เนแหม่ ซี จว๊าเก แลแค ซิหมิ เด๊อ วีเชเคม ช๊า โต๊โผะ. แว เฮ๊ เน, จว๊า เกอ เด๊อ เหย่ซีโอ่ เนอ นี๋.” เร๊อ คูโยเซฟ เฮ๊ฉื่อ อาเพ เน๊อ, “อ่อ, อาหนิ แพ๊, เพ.”