19 เน จว๊าเฮ๊ โต่ แวเน๊อ ‘เหย่ หม่า แวโป่เพรเหมาะ แพ๊,’ เร๊อ เน จว๊าปลวาพย๊า โต่ แว เน๊อ ลู เมเต? เออเล๊ เนเม, เอ๊กา แก มอ เร๊อ เถ่จว๊าแก แลแค.”
ฮู๊เนออาขว่าอาคยา, คุ๊ย เอ๊แฮ คูอับราม เร๊อ อา เฮ๊ ลู เน๊อ, “เน จว๊า เมโต่ เจ๊อ แว ฮู๊เออ หม่า เมเต? อา หม่า แวเม, เน เฮ๊ แว ฮู๊เนอ โต่ เมเต?
เออโตโพ๊ เร๊อ คุ๊ย เฮ๊ตา อาโคเจ่ เต๊เห่ เร๊อ เหย่ซี เอ๊หนิ คูอับราม เน๊อ อาเม โทเร๊อ อา นอ โต่หนิ ลอ ล๋อ อาเตดุแหย่แถ่เซ อาตาหมื่อตาเต เต๊เห่ เร๊อ อา นอเถ่จว๊าแก เหย่ซี.
คุ๊ยอาบีเมเลค พย๊าแฮ ซิหมิ เน๊อ เป่, ปู่เป๊เหน่, หลู่เพรเหมาะ เน๊อ หลู่เพรคู เต๊เห่. เร๊อ อา แฮเด๊อะ เน๊อ เพอับราฮัม. เร๊อ อา เด๊อะกาคยา คยาแซ๊ อาเม เหมาะซาราย.