หม่าแน๊เรอ อา เฮ๊ฉื่อ แว เน๊อ, “ล๋อ เน โหล่เบ่ เต เด๊อ แว โอ่ เต๊เห่ เร๊อ เน เตจาเตจือ เออเต๊เห่ อาเง เนอหม่า, ตื๊อแพ๊ แวบุ๊ยแวเตอเรอ เด๊อ อา เมจว่า เน เออเนอ แพ๊. เบ๊อะเน อ๊าเจ่เหร่เจ่ ฮู๊เนอ อาเค, แว เตโพร ฉว่าชอ เก่ โอ่โลแถ่ เด๊อ เนกู ปา.” ฮู๊เนอ อาขว่าอาคยา แซ่ฮู๊ อู เก่ แม๊เถอะ แฮเง ตื๊อดื่อ โป่ ครี๊ อา เตโพร ฉว่าชอ โอ่ เด๊อ แวกู เออเนอ, แว เก่ เฮ๊เบ่ ถู่เซ๊ เกอเร๊อ แว เตอ๊าเจ่เหร่เจ่ อาหรี่อาแก เออเต๊เห่ ปา. แว เก่ เฮ๊เบ่ ถู่เซ๊ เกอเร๊อ แวเหน่ ฮู๊เนอเรอ แว ซิครือซิลอ แพ๊.