رومیأن 3:5 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

⁵ ولی اگه امئه ناراستی خُدا راستئه آشکارَ کونه، چی خان گوتن؟ مگه خُدا او موقع کی امئه سر غضب کونه ظالیمه؟ آدم مورسون گب زِئدرم.

Gilaki New Testament

⁵ ولی ایمکأن دأره بعضیأن بٚگد کی اَمی گونأ کأری خورومٚ آخرپٚسی دأره، چونکی آدمأنَ نیشأن دِهه کی خودا چندر عأدیله. پس مگه اینصأفٚ جَا دؤر نییٚه کی اَمٚرَه موجأزأت بوکونه؟ (البت هطوچی دلیلأن تومأمٚ و کمأل اینسأنیه.)

کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلان

⁵ ولی اَگه اَمی ناراستی خُدا راستیَ آشکارَ کونه، چی بایستی بیگیم؟ مگه خُدا اُ موقع کی اَمی سر غضّب کونه ظالمه؟ آدمِ مانستن گب زِئن دَرم.

رومیأن 3:5 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

رومیأن 12:19

اَی عزیزون، هرگی خودتون اینتقوم نگیرین، بلکه اونَ خُدا غضبَ بسپارین. چونکی تورات مئن بنویشته بوبو «خُداوند گونه: ”تقاص مي‌شئه؛ منم كی سزا دئنم“‌.»

رومیأن 2:5

امّا تو، تی سرسختی واسی و تی دیل کی نخوانه توبه بوکونه، غضب روجِ به تئبه خدا غضبه جیماکونی، او روج کی خُدا عادلونه داوری اونِ مئن آشکار خا ببون.

رومیأن 3:19

ایسه دونیم او چی کی شریعت گونه، اوشونِ شی ایسه کی شریعت جیر ایسان تا هر دهنی دبسته ببون و تموم دُنیا، خُدا محضر مئن جواب پس بدئن.

رومیأن 3:7

ولی اگه بواسیطه می دروغ، خدا حقیقت ویشتر جلال گینه، ده مو چره یکته گُناکار مورسون محکوما بنم؟»

رومیأن 4:1

پس او چی باره کی ابراهیم بدست بارده، چی گوته شانه، او کی بواسیطه جِسم، امئه جّد حیساب أنه؟

رومیأن 5:8

امّا خُدا خو محبتَ ایطو امره نشون بدا، او زمت که اَمه حلئه گُناکار بیم، مسیح امئبه بمرده.

رومیأن 6:1

پس چی بوگویم؟ گنا گودنَ دمباله بدیم تا فیض زیادَ بون؟

رومیأن 6:19

مو ادم زبون اجی شیمئه همره گب زئدرم، چون آدمین و شیمئه جسم ضعیفه. چون هوطو کی قبلا شیمئه اوسم و اعضا نوکر مورسون ناپاکی و بی قانونی دست کی روز به روز ویشترابنه سپوردین، پس الون اوشونه صالحی نوکر دست بسپارین که قدوسیته ختم بنه.

رومیأن 7:7

پس چی بوگویم؟ مگر شریعت گنا ایسه؟ هرگیز! با ای حال اگه شریعت ننابی، امه هرگی نفهمسه نابیم کی گنا چیسه. چونکی اگه شریعت نوته بی «طمع نوکون»، فهمسه مننسیم طمع گودن چیسه؟

رومیأن 8:31

پس تموم ای چیزون باره چی شانه گوتن؟ اگه خُدا امئه همرا ایسا، کیسه کی بوتونه امئه ضید ببون؟

رومیأن 9:30

پس چی بوگویم؟ غير يهوديئنی کی صالحی دومبال دننئه بون، اونَ به دست باردن، يعنی او صالحی كی ايمون اجی به دست اَنه؛

اوّل قرنتیان 15:32

اگه مو اَفسُس شهر ادمون همرا کی وحشی جونورونه مونن جنگ بودم، مئه چی فایده داشت؟ آدمی دید جی گب زئنم، اگه بمرده أن زینده وانبنن، « باین بوخوریم و وودوشیم چونکه فرده مینیم.»

اوّل قرنتیان 9:8

مگر ای چیزونه بشری فیکرون همرا گونم؟ مگه شریعتم هینه نوگونه؟

دوم قرنتیان 6:4

بلکی هر کاری کی کونیم نشون دئنیم کی خدای خدمتکارونیم: تاب و تحمل همرا مصیبتون مئن، سختئن و بلائان مئن،

دوم قرنتیان 7:11

چونکی بینین ای ‌غم کی خدا واسی بو چی شوقی شیمئه مئن به بار بارده: البته هی شوقه کی نشون دئنه تقصیرکار نین، چی غیظ مئن، چی ترس مئن، چی ناجه مئن، چی غیرت مئن، چی مجازات مئن، هر طرف اجی ثابیت بودین که او قضیه مئن بی تقصیر بین.

غلاطیأن 2:18

چونکه أگر او چئه کی خودم فگردؤنئم، دومرته چاکونم، نشؤن دئنم کی خطاکارم.

غلاطیأن 3:15

أی برأرؤن، بدأرین روزؤنه زیندگی جی یکته نقل شیمئبه بأرم. هیکس مننئه یکته عهده که آدمی رسمی بوده‌بی، باطیلأکونه یا یک چی اونه بچربؤنه.

موکأشفه 15:3

و اوشؤن خدای خادیم، موسی سرود و برّه سروده خؤندن و گوتن: «تی کارؤن پیلّه ایسه و عجیب، أی خداوند خدای قادر مطلق تی رائان چندی عدل و حقه، أی میلّتؤن پادشاه.

موکأشفه 18:20

أی آسمؤن، اون ئبه شادی بوکون! أی مقدسین و رسولؤن و پیغؤمبرؤن، اون ئبه شادی بوکونین! چون خدا شیمئه تقاصه اون أجی هیته.»