لوقا 24:39 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

³⁹ می دَس و پا بَینین. خودم اِیسّم! مَه دَس بزنین و بینین؛ روح که گوشت و خاش ندئنه، امّا هیطو که دِئدرین مو دَئنم!»

کیتاب مقدّس به گیلکی (رشتی)

³⁹ می دس و پایَ فندرید و مرَ لمس بوکونید کی بفهمید من روح نی‌یم، چون روح کی بدن نأره ولی هَطو کی دینیدی من دأرم.»

Gilaki New Testament

³⁹ می دٚس و پأ سٚر مِخأنٚ زخمأنٚ جأیَ فأندٚرید! بیدینید کی رأس‌رأسِی خودم ایسٚم. مٚرَه دٚس بٚزنید و شیمی خأطر جم بٚبه کی من روح نییٚم، چونکی روح، خأش و گوشت نأرِه، امّا هطو کی دینید من دأرم.»

کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلان

³⁹ می دَس و لِنگانَ فندرید. خودم ایسم! مَرا دَس بزنید و بیدینید روح گوشت و خاش ناره، ولی هَطو کی دینیدی من دَرم!»

لوقا 24:39 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

لوقا 23:46

بازین عیسی ژگله أمره بوته: «پئر، می روحِ تی دَستؤن میئن نِئنَم.» اینه بوته و خوشِ آخرین نفسِ بَکشِه.

لوقا 24:38

عیسی اوشونه بوته: «چرِه ایطو پریشؤنین؟ چرِه شک شیمه دیل میئن راه دِئنین؟

لوقا 24:40

اینه بوته و خوشِ دَستؤن و پائانه ایشونه نیشون بَدَه.

یوحنا 20:20

وختی اینه بوته، خوشِ دستؤنِ و خوشِ تکِ اوشونه نیشون بدا. شاگردؤن خداوند دِئن أمره شادَ بون.

یوحنا 20:25

پس بقیه شاگردؤن اونه بوتَن: «خداوندِ بدیم!». امّا او ایشونِ بوته: «تا خودم مِئخ مَلئه اونه دستؤنِ میئن نَینَم و می انگشته مِئخ جا سر ننئم و می دسته اونه تک سولاخ میئن دنکونَم، هرگی باور نوکؤنم.»

یوحنا 20:27

بازین عیسی، توما بوته: «تی انگشت بنی إرِه و می دستؤن بَین. تی دست جلو بأر و می تک سولاخ میئن دکون. بی ایمؤن نبو، بلکه ایمؤن بدأر.»

اعمالٚ رسولأن 1:3

عیسی بعد اونکه عذاب بکشِه، خوشِ رسولؤن بِه آشكارَ گوده و خیلی چیزؤن أمره ثابت بودِه که زنده بوبؤ. عیسی چهل روز اوشونِ بِه آشکارَ بوء و خدا پادشاهی باره رسولؤنِ أمره گب زی.

اوّل تسالونیکیان 5:23

ایسه، صلح و سلامتی خدا، خودش شمره تمؤم و کمال تقدیس بوکونه و شیمئه روح و جؤن و تن، تا أمئه خداوند عیسی مسیح أمأن، بی‌عَیب بومؤنه.

عبرأنیأن 12:9

بعلاوه، امه زمینی پئرون داشتیم که امره تربیت بودن و امه اوشون احترومه داشتیم. یعنی نخأ خیلی ویشتر امئه روحؤن پئر مطیع ببیم تا زیندگی بکونیم؟

اوّل یوحنا 1:1

اوچی که از اول بو، اوچیِ که بشتؤسیم و أمه چیشمونِ أمره بدیم، اوچیِ که اونه نیگاه بودیم و أمه دستونِ أمره لمس بودیم، یعنی زیندگی کلام، اونه شیمه به اعلوم کوئنیم.