لوقا 15:7 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

⁷ شُمَره گونَم که اینه واسه آسمؤن میئن جشن و خوشی پیلّه تری که یکته گنُاهکار توبه کوئنه، بپا بنه تا او نود ونه ته صالح به که نیازی به توبه گودَن ندئنَن.

کیتاب مقدّس به گیلکی (رشتی)

⁷ «شمرَ گفتن درم هَطویه کی شادی و سرورٚ ویشتری آسمانٚ جور ایتفاق دکفه وختی ایتأ گوناهکار توبه بوکونه و خودا طرف وأگرده تا کی نود و نُه نفر کی پرهیزکار ایسیدی و ایحتیاج به توبه نأریدی.

Gilaki New Testament

⁷ هطویه کی ایتأ گونأکأرٚ توبه کودنٚ وأسی و اونی وأگردٚستن خودا ورجأ آسمأنٚ دورون ویشتر خوشألی به تأ او نود و نه نفر وأسی کی سرگردأن و گومرأ نوبوستٚده.

کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلان

⁷ شمرأ گَم جه اَ رو، آسمان درون جشن و شادی پیله تری ایتا گنُا کار ره کی توبه کونه بپا به، تا اون نود و نه صالح واسی کی توبه یَ نیاز ناریدی.»

لوقا 15:7 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

متّی 18:13

و اگه اونه پیدا کونی، راست راستِ شمره گونم که او یکته گوسنده بِه بیشتر ذوق کؤئنه تا او نَوَدونُه ته گوسنده بِه که اَبیرَ نوبوبون.

متّی 3:8

پس شیمه عملِ أمره نیشون بدین که راست راستِ توبه بودین.

لوقا 15:10

شمره گونَم، هینه واسه، یکته گنُاهکار توبه کؤئنه، خُدا فرشته أن ورجه جشن و خوشی بپا بنه.»

لوقا 15:29

امّا او خوش پِئر جواب میئن بُوته: ” بَین ایی همه سال مو تَه خدمت بودَم و هَرگی از تی فرمون سرپیچی نودَم. ایی حالِ أمره هیچوخت حتی یکته بوزغاله‌ هم مَه هَندای تا می ریفقؤنِ أمره جشن بگیرم.

لوقا 15:32

امّا الؤن جشن و شادی موقع ایسه، چونکه تی برار بمورده بو، زنده بوبوُ؛ اَبیر بؤبو، بیاته بوبوُ!“‌»

لوقا 15:6

و هنه خونه، ریفقون و همسایه أنِ دُخوبئنه و گونه: ” می أمره شادی بکونین، چونکه می ابیره بو گوسندِ بیاتَم.“

لوقا 15:8

«و یا کویکته زناک ایسّه که ده ته نقره سکه بَداری و وختیکه یکته از اوشون ابیر بی، چراغِ وانگیرونی و خونه میئن اونه دومبال نگردی و تا اونه نیاجی، اونه واموتنای نَیسنه؟

لوقا 16:15

عیسی اوشونه بوته: «شمه او کَسونی ایسیّن که خودتونِ مَردم به صالح نیشون دئنین، امّا خُدا شیمه دیلؤنای خبر دَئنه. چونکه اوچیزی که مَردم اونه خیلی ارزش دِئنَن، خُدا دید میئن ناپسند ایسّه!

لوقا 5:32

مو صالحؤن واسه نومَئم، بَلکه بومئم گُناهکارون توبه گودنِ به دعوت بکونم»

رومیأن 7:9

یک زمت مو شریعت اجی سیوا زینده بوم؛ ولی وقتی کی شریعت حکم بما، گنا زینده وابو و مو بمردم.