«هیشکس دو ته اربابِ خدمت گوده منه، چونکه یا یکتَه جی نفرت دئنه و اوته دوست دئنه، و یا ینفره مینه و اؤته کوشتای دوئنه. منئین شمه، هم خدا بنده ببین و هم پولِ بنده.»
او خوشه همه ته نؤمهَن مئن وقتی کی ای چیزؤن أجی گب زئنه، نیویسنه. اون نؤمهَن مئن یگ سری چیزؤن بنویشته هننأ که اوشؤن فأمسن سخته و نادؤنؤن و سوستایمؤنؤن اون مئن دست بئنن، هوطؤ که ألباقی مقدس بنویشته ئان همأ نی ایطؤ کؤنن، و ای اوشؤن هلاکت باعیث بنه.