47 Noiz arte, Jauna? Betiko al zaude ezkutuan? Betiko al dago zure haserrea su eta gar?
Gogoan izan buztina bezala eratu ninduzula, eta hautsetara itzularaziko nauzula berriro.
«Emakumeagandik sortutako gizakiak egunak gutxi eta kezkak ugari;
«Gogoan izan, ene Jainko, bizitza arnasaldi bat dela, ene begiek ez dutela berriro zoriona ikusiko.
Zenbat egunez bizi naiteke oraindik? Noiz zigortuko dituzu nire pertsegitzaileak?
Gizakia arnasaldi baten antzeko da, haren egunak itzal iheskorraren antzeko.
Noiz arte, Jauna? Amaigabekoa ote zure haserrea? Noiz arte zure maitasun mindua, sua bezala, gure aurka pizturik?
Hau esaten duzue eta ez dakizue zuen bizitza bihar zer izango den. Une batez agertu eta berehala desagertzen den lainoa besterik ez zarete eta!