19 Ez eman piztiei zeure usapala, ez ahaztu betiko zeure dohakabeen bizia!
Jaiki, Jainko Jauna! Ekin! Ez ahaztu errukarriez!
Euria ugari bota zenuen, oi Jainko, zeure lurralde eta jabegoa indarberritu.
«Ihesi doaz, ihesi, erregeak eta gudarosteak!» Lurraldeko larreak harrapakin gisa banatuak dira,
Goberna beza zure herria justiziaz, zure dohakabeak zuzenbidez.
Bihoaz Herio Leizera gaiztoak, Jainkoaz ahazten diren nazio guztiak.
Ene uso, gordeleku haitzuloak, labarreko zirrikituak, dituzun hori, ikus dezadala zure irudia, entzun dezadala zure ahotsa! Gozoa baita zure ahotsa, ederra zure irudia!
Bai ederra zu, ene laztana, bai ederra! Zure begiak uso bi, musu-estalkipean. Zure adats-kizkurrak ahuntz-taldea dirudi, Galaad mendian behera bilintzi-balantza.
Bat bakarra da nire usoa, bakarra eta akatsik gabea, amaren kutuna. Zoriontsu diotse neskatxek ikustean, erreginek eta ohaideek honela goraipatzen:
Zer ari naiz ikusten? Zeruan zehar hodeiak bezala, usategira usoak hegan bezala,
Eta jende apal eta behartsua utziko dut zurean: niregan izango dute babes.
«Hara, ardiak otso artera bezala bidaltzen zaituztet. Izan zaitezte, bada, sugeak bezain zuhur eta usoak bezain xalo.