14 Jauna, zuri degizut otoitz: Jauna, egidazu orain mesede! Erantzun, ene Jainko, zeure maitasun handiaz, zeure egiazko salbamenaz.
Baina zuk, ene Jainko Jaun horrek, egizu mirari bat nire alde, zarena zarelako, guztiz ona zarelako; libra nazazu, zeure maitasunagatik.
gorroto-hitzez inguratzen, arrazoirik gabe erasotzen.
Luzatu eskua goitik, aska nazazu, libratu uholdetik, atzerritarren eskutik!
Ez dezatela nire lepotik barre egin nire etsai maltzurrek! Ez dezatela begi-keinuka jardun arrazoirik gabe gorroto didatenek!
Basahuntza irrikaz errekara bezala, halaxe ni zuregana, ene Jainko.
Ene Jainko, triste dut bihotza; horregatik zakartzat gogora Jordan aldetik, Hermon gainetik, Mitzar menditik.
Atera nazazu lokatzetik, ez nadila murgil; libra nazazu gorroto didatenengandik eta ur handietatik!
Ona zara zu, Jauna, eta barkabera, dei egiten dizutenentzat onginahiz betea.
Zuri egin dizut dei, Jauna, leize-zulotik.
Hilzorian nengoela, zu ekarri zintudan, Jauna, gogora, eta nire otoitza zureganaino iritsi zen, zure tenplu santuraino.
Hiruretan, Jesusek oihu handiz esan zuen: «Eloi, Eloi, lema sabaktani?» (Hau da: «Ene Jainko, ene Jainko, zergatik utzi nauzu?»).
«Baina herritarrek gorroto zioten eta mandatariak bidali zituzten atzetik, esatera: “Ez dugu hori errege nahi”.
Eta errege nahi ez ninduten etsai horiek, berriz, ekarri hona eta hil itzazue nire aurrean”».