Gazte-denboratik lasai bizi izan da Moab, ez du erbesterik ezagutu. Jalkitzen egondako ardoak bezala, ontzitik ontzira aldatu gabeko ardoak bezala, ez du galdu bere gozoa, ez zaio joan bere usain ona.
Bitartean, bertan behera utziko du Jaunak bere herria, ama izan behar duenak haurra izan arte. Orduan, atzerrian bizirik gelditutako senideak Israelgoekin elkartuko dira.
Orduan, kriseiluaz aztertuko dut Jerusalem, kontuak eskatuko dizkiet patxada osoan bizi direnei, beren baitan diotenei: “Jaunak ezin du ezer egin, ez onik, ez gaitzik”.