Davidek, orduan, galdetu zion gertatuaren berri ekarri zion gazteari: —Nongoa zara? —Zuen artean etorkin gisa bizi den amalektar baten semea nauzu —erantzun zuen hark.
Zin egin du Jaunak, bere eskua, bere beso indartsua altxatuz: «Ez diet sekula zure garia etsaiei janaritzat emango; ezta zure ardoa ere, zure izerdien fruitua, kanpotarrei edaritzat emango.
Nire tenplua profanatzen ari zarete, oparietan neuri dagokidana —gantzak eta odola— eskaintzean, atzerritarrak, jende erdaingabe eta sinesgogor hori, bertara sarraraziz; horrela, nire ituna hautsi duzue zeuen jokabide higuingarriarekin.
Zorionekoa zu, Israel! Nor zu bezalakorik, Jainkoak salbaturiko herri hori? Bera da laguntzen dizun babeski, garaipena damaizun ezpata. Etsaiak aurrean makurtuko zaizkizu lausenguka, eta zuk bizkarra zapalduko diezu».