Gertakizun hauen ondoren, Jauna ikuskari batean mintzatu zitzaion Abrami, esanez: —Ez izan beldur, Abram! Zure babesle nauzu, eta sari bikaina emango dizut.
Ez ziren beren armei esker nagusitu lurraldeaz, ez zuten beren indarrari esker lortu garaipena, zure ahalmenari eta indarrari eta presentzia argitsuari esker baizik, maite zenituelako.
Ai jende bekataria, gaiztakeriaz jositako herria, gaizkile-arraza, ume galduak! Baztertu egin dute Jauna, mespretxatu Israelgo Santua, bizkarra emanez.
Ontzien sokak lasaituak daude, ezin diote mastari eutsi, eta belarik zabaldu ezin. Orduan, harrapakinak banatuko ditugu; hain ugari banatu ere, ezen herrenak ere izango baitu partea. Izan ere, Jauna dugu epaile eta legegile. Jauna dugu errege: berak salbatuko gaitu.
Hau dio Jaunak, zuen askatzaileak, Israelen Jainko santuak: «Zuen onerako, gudarostea bidaliko dut Babiloniara eta denak ihesi aterako dira, ihesi babiloniarrak, beren ontzietan babesturik.
Anak otoitz hau egin zuen: «Jaunarengan da ene bihotza pozten, Jaunak baitit bekokia jasotzen, nire ahoak etsaiei barre die egiten, zure laguntzak bainau bozkarioz betetzen.