David erregeak, Jerusalemera bere etxera heldu zenean, hartu zituen etxezain utziak zituen hamar ohaide haiek eta etxe batean zaintzapean ipini zituen. Berak mantentzen zituen, baina ez zen gehiago etzan haiekin. Giltzapean eduki zituen bizitza guztian, bizi-alargun betiko.
Hantxe bertan eraiki zion aldarea Davidek Jaunari, eta erre-opariak eta elkartasun-opariak eskaini zituen. Errukitu zen Jauna lurralde hartaz eta urrundu egin zuen izurritea Israelengandik.
David bere jauregia bedeinkatzeko itzuli zenean, Saulen alaba Mikal atera zitzaion, esanez: —Itxura ederra azaldu du gaur Israelgo erregeak, bere morroi-mirabeen aurrean biluzik, edozein lagun zirtzil biluzik jarriko litzatekeen bezala, jarriz!
Hogeita bi mila idi eta ehun eta hogei mila ardi eskaini zituen Salomonek elkartasun-oparitzat. Horrela sagaratu zioten Jaunari tenplua erregeak eta israeldar guztiek.
Horrela, burua tente eramango dut inguratzen nauten etsaien aurrean. Sakrifizioak eskainiko ditut haren etxolan poz-irrintziz, kantatu eta soinua joko diot Jaunari.
Bidean doazen guztiek txalo jotzen dizute isekaz; txistuka eta buruaz keinuka ari zaizkio Jerusalem hiri ederrari isekaz: «Hauxe dugu, beraz, edertasun beteko, lur guztiaren pozbide omen zen hiria!»
«Ondoren, ofizialek hitz egingo diote gudarosteari: “Zuetako norbaitek etxe berria eraiki eta oraindik estreinatu ez badu, itzul bedi etxera, bera borrokan hil eta etxea beste norbaitek estreina ez dezan.