Sanbalat horondarrak, Tobias funtzionario amondarrak eta Gexem arabiarrak, gure asmoen berri jakin zutenean, barre egin ziguten eta mespretxuka hasi zitzaizkigun: —Zertan ari zarete hor? Erregearen aurka altxatu nahi duzue ala?
Gazte-denboratik lasai bizi izan da Moab, ez du erbesterik ezagutu. Jalkitzen egondako ardoak bezala, ontzitik ontzira aldatu gabeko ardoak bezala, ez du galdu bere gozoa, ez zaio joan bere usain ona.
Ez zenion, bada, zuk barre egin Israeli, lapurretan harrapatutako bati bezala? Ez zinen, bada, buru-eraginka jarduten, hartaz hitz egiten zenuen bakoitzean?
Ai zuek, uste osoa Sionen duzuenok, eta Samarian lasai bizi zaretenok! Ai zuek, nazio artean buru omen den Israelgo handikiok, norengana baitatoz israeldar guztiak!
«Hildakoen piztuera» aipatzen zuela entzutean, batzuk barrez hasi zitzaizkion; beste batzuek, berriz, esan zioten: «Beste batean entzungo dizugu horretaz».