Eta aingerua Jerusalem hondatzeko eskua luzatzen ari zelarik, atzera egin zuen Jaunak kalte hura bidaltzetik eta esan zion herria xehatzen ari zen aingeruari: —Atzera esku hori! Aski da! Une hartan Jaunaren aingerua Arauna jebustarraren larrain ondoan zegoen.
Baina Jauna errukitu egin zitzaien eta gupidatu, eta barkatu egin zien, Abraham, Isaak eta Jakobekin egina zuen itunarengatik. Ez zituen desegin nahi izan, oraino ez baitzituen beregandik urruti egotzi.
«Nola utziko zaitut, Efraim? Nola zapuztuko zaitut, Israel? Nola zu bertan behera utzi, Adma utzi nuen bezala? Nola egin zuri, Tzeboimi egin niona? Ikara degit bihotzak, gupidaz beterik.
Aitzitik, gogoan izango dut, beraien onerako, haien aurrekoekin egin nuen ituna, haien Jainko izateko atera bainituen Egiptotik herri guztien aurrean».
(Defendatuko du Jaunak bere herria, gupidatuko da bere zerbitzariez). Indarrak akitzen ari zaizkiela ikustean, denak, libre nahiz esklabo, galtzear daudela,
Buruzagiren bat sorrarazten zuenean, bizitza osoan laguntzen zion Jaunak; horrela, beren etsaiengandik salbatu egiten zituen israeldarrak. Izan ere, hunkitu egiten zen haietaz Jauna, beren menderatzaile eta laidoztatzaileen azpian egiten zituzten negarrengatik.