Mespretxatua zen, eta jendeak baztertua, oinaze-gizona, sufritzen ikasia. Ikusteak ere nazka ematen duen norbait bezalaxe, mespretxatu egin genuen, eta aintzakotzat hartu ez.
larrialdi guztietatik; ez inolako ordezkari edo mandatarik, berak zituen onik atera. Berak zituen askatu maitasun eta gupidaz; ardura handiz gidatu zituen antzinako garaietan.
Entzun nahi ez badidazue, negarrari emango diot isilean zuen harrokeriagatik. Nire begiak malkotan urtuko dira, Jaunaren herria gatibu eraman dezatenean.
Hitz hauek herriari esateko agindu zidan Jaunak: «Urtzen ari zaizkit begiak negarrez, gau eta egun atergabe; nire herria, neskatxa ederra, izugarrizko ezbeharrak jo baitu, eta hilzorian utzi.
Horregatik nago negarrez, begi biak urtzeraino; urrun baitut kontsolatzailea, biziberrituko nindukeena. Nire haurrak galduak daude, etsaia atera baita garaile».
Jendea entzuten ari zitzaiola, Jesusek beste parabola bat kontatu zien, Jerusalemdik hurbil baitzen eta jendeak Jainkoaren erregetza une batetik bestera azalduko zela uste baitzuen:
Izan ere, gure apaiz nagusia ez da gure ahuleriaz gupidatu ez daitekeen norbait, zeren eta bera ere, gu bezala, gauza guztietan probatua izan baita, bekatuan izan ezik.