Orduan, antzinako garaiez, Moisesen garaiez, oroitu zen herria: «Non da Jauna, Moises bere artaldearen artzaina uretatik bizirik atera zuena? Non da bere espiritu santua harengan ezarri zuena?
Armaz menderatuko dituzte Asiria eta Nimroden lurraldea; askatu egingo gaituzte asiriarren eskutik, hauek gure lur-mugetan sartu eta gure lurraldea zapalduko balute.
Erosleek errudun sentitu gabe hiltzen dituzte; saltzaileek, berriz, honela diote: “Bedeinkatua Jainkoa! Aberasten ari naiz!” Artzainek berek ere ez dute ardien errukirik.
Jaun ahalguztidunak dio: «Jaiki zaitez, ezpata, nire artzainaren aurka, nire laguntzailearen aurka. Jo artzaina: ardiak sakabanatu egingo dira, txikienak ere jo egingo ditut.
Zain itzazue zeuen buruak eta artalde osoa, honen zaindari jarri baitzaituzte Espiritu Santuak; larra ezazue Jainkoaren Eliza, hark bere Semearen odolaz eskuratu zuena.
Arrazoi honengatik utzi zaitut Kretan, konpondu gabe gelditu dena konpon dezazun; batez ere, hiri bakoitzean elkarte-arduradunak ezar ditzazun, eman dizkizudan argibideen arabera.
Bakea ematen duen Jainkoari egiten diot otoitz zuen alde. Berak piztu zuen hildakoen artetik Jesus gure Jauna, betiko ituna ezartzeko bere odola isuri eta ardien Artzain handi bihurtu zena.
Hona nire eskuineko eskuan ikusi dituzun zazpi izarren eta urrezko zazpi argimutilen esanahia: zazpi izarrak zazpi eliz elkarteen aingeruak dira, eta zazpi argimutilak zazpi eliz elkarteak».