Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




JEREMIAS 6:26 - Elizen Arteko Biblia (Biblia en Euskara Traducción Interconfesional)

26 Jerusalem, estali dolu-jantziz, irauli hautsetan, egin dolu seme bakarraren heriotzakoan bezala, egin negar saminki, bat-batean etorriko baita hondatzailea zure gainera.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

Navarro-Labourdin Basque

26 Ene populuco alaba, çurdatza jaunçaçu, hautsez estal çaite; eguiçu nigar, deithore min, seme bakarrarençat beçala; ceren terrepentean ethorrico baita xahutzailea gure gainera.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




JEREMIAS 6:26
42 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

eta, urrutiraturik, aurrez aurre eseri zitzaion ehunen bat metrora. Honela zioen berekiko: «Ez dinat neure semea hiltzen ikusi nahi». Ama eseria zegoelarik, negarrez hasi zen haurra ozenki.


Hots beldurgarriak entzuten ditu, bake-bakean dagoela, eraso egiten diote;


Orduan, hazka egiteko teila-puska bat harturik, zabor artera joan zen Job.


Egun hartan, Jainko Jaun ahalguztidunak negar eta dolu egitera egiten zizuen dei, ilea moztu eta dolu-jantziz estalirik.


Orain, bada, hau diotsuet: Ez jardun ni kontsolatu nahian nire herriaren hondamendiagatik; uztazue saminki negar egiten.


Lurrinaren ordez kiratsa izango dute, gerrikoaren ordez soka, ile-txirikorda dotoreen ordez burusoila, jantzi finen ordez zakukia, edertasunaren ordez burdin goriaren marka.


Beraz, zeuen gaiztakeriaren ondorioz, goitik behera pitzaturiko harresi garaiari bezala gertatuko zaizue: pixkanaka okertu eta, halako batean, gutxien ustean, lurrera amiltzen da.


Izan ikara, arduragabeok! Egin dardara, axolagabeok! Erantzi, kendu soineko horiek, eta estali dolu-jantziz.


Basamortuko gordelekuetatik datoz suntsitzaileak: ezpata ari da Jaunaren aginduz, ertz batetik bestera lurraldea hondatzen; inorentzat ez bakerik.


Entzun nahi ez badidazue, negarrari emango diot isilean zuen harrokeriagatik. Nire begiak malkotan urtuko dira, Jaunaren herria gatibu eraman dezatenean.


Hitz hauek herriari esateko agindu zidan Jaunak: «Urtzen ari zaizkit begiak negarrez, gau eta egun atergabe; nire herria, neskatxa ederra, izugarrizko ezbeharrak jo baitu, eta hilzorian utzi.


Itsasoko harea baino ugariago horien artean utzi ditudan alargunak. Eguerdi-eguerdian ekarri dut hondatzailea gudari gazteen amaren gainera; larria eta ikara gorria bidali diot bat-batean.


Bete garrasiz horien etxeak, bat-batean lapurrak sarraraziz! Zuloa egin baitzuten ni erortzeko, sareak ipini bidean ni harrapatzeko.


«Izu-deiadarrak entzuten dira: beldur-ikara, eta onik ez!


Garai hartan, herri honi eta Jerusalemi esango zaie: «Haize kiskalgarria dator basamortutik nire herrirantz; ez da, ez, garia bahetzeko eta garbitzeko haizea,


Hondamena hondamenaren gain, lurralde osoa erraustua! Berehalako batean nire kanpalekuak birrinduak dira, bat-batean nire kanpadendak suntsituak.


Horregatik, estali dolu-jantziz, egin negar eta intziri; ez, ez da Jaunaren haserre-sumina Judarengandik aldendu.


Nire herriaren zauria azaletik sendatu nahi dute. “Dena ongi doa, oso ongi” diote, baina ez doa ongi, ez.


Lurralde guztian entzuten ditut nire herriaren aieneak: «Ez al dago Sionen Jauna? Ez al dago bertan beraren erregea?» Eta Jaunak erantzun: «Eta zuek, zergatik iraindu nauzue zeuen idoloekin, zentzugabekeria arrotz horiekin?»


Neure herria jo duen hondamenaz nago jota, goibel eta izuak hartuta.


Ai, basamortuan egonlekua aurkituko banu, neure herria utzi eta harengandik urruti bizitzeko! Desleialak baitira guztiak, traidore hutsak denak.


Jaunak dio: «Jerusalem harri-pila bihurtuko dut eta txakal-zulo; Judako hiriak hondamendi, bizilagunik gabe gelditzeraino».


Horregatik nago negarrez, begi biak urtzeraino; urrun baitut kontsolatzailea, biziberrituko nindukeena. Nire haurrak galduak daude, etsaia atera baita garaile».


Negar eta negar ari da gauean, masailak malkoz beteta. Bere maitaleen artean, ez du nork kontsolaturik. Adiskide guztiek zapuztu egin dute, etsai bihurtu zaizkio.


Begiak erreak ditut negarrez, barrua irakiten, bihotza eroria, nire herriaren hondamendia dela eta, haurrak eta bularrekoak hiriko kaleetan ahulduak daudelako.


Hortzak hautsi dizkit harrien kontra, hautsetan zapaldu nau.


Malko-errekak darizkie nire begiei, nire herriaren hondamendia dela eta.


Nire herriaren hondamendikoan, emakumeek, berez bihotz samurreko izanik ere, haurrak beren eskuez egosi zituzten eta jan.


Basatxakurrek ere ematen diete beren umeei titia edatera; nire herria, ordea, bihozgabeko ama da, basamortuko ostrukaren antzera.


Nire herriaren gaiztakeria handiagoa da Sodomaren bekatua baino: inork eskurik nekatu gabe, bat-batean erraustua izan zen Sodomarena baino handiagoa.


Zuen jaiak dolu bihurtuko ditut, zuen abestiak negar-kantu; dolu-jantziz estaliko zaituztet, eta zuen buruak soilduko ditut. Seme bakarraren heriotzakoan bezain gogorra egingo dut zuen samina. Honen guztiaren amaiera benetan garratza izango da».


Niniveko erregea, gertatzen zenaren berri jakin zuenean, tronutik jaiki, errege-jantziak kendu eta, dolu-jantziz estalirik, errautsetan eseri zen.


Daviden etxe gainera eta Jerusalemgo bizilagunen gainera bihotz-damua eta otoitz-espiritua isuriko ditut. Ni zulatua ikustean, hiletak joko dituzte seme bakarrarengatik bezala, negar samina egingo dute lehen-semeagatik egin ohi den bezala.


Herriko sarrerara hurbildu zenean, hildako bat, ama alargun baten seme bakarra, zeramaten lur ematera. Herriko jende asko zihoan amarekin.


Aitortu zeuen zoritxarra, egin dolu eta negar. Bihur bedi zuen barrea negar, zuen poza tristura.


Entzun orain, zuek, aberatsok! Egin negar eta aiene, gainera datozkizuen zoritxarrengatik.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ